Joost en Katriene trokken begin oktober naar Oostenrijk voor een 16-kilometer skiffwedstrijd over de Wörthersee. Katriene maakte in 500 meter al korte metten met de concurrenten. Daarna moest ze nog 15,5 kilometer. Hier lees je hun verslag.
Na een uitgebreid afscheid op TOR, zijn wij, Katriene en Joost, op dinsdagavond 3 oktober, om half tien vertrokken. Op woensdag zijn we tegen 12:00 bij de accommodatie in Velden aan de Wörthersee aangekomen, waar de Nederlandse deelnemers zich ieder jaar verzamelen. De dag daarvoor is de botenwagen al aangekomen en de boten liggen keurig uitgestald op het grasveldje aan de waterkant. De organisator achter het transport en de gezamenlijke accommodatie is Dennis van roeivereniging Naarden.
Een beetje brak van de lange nacht (maar 3 uur slaap) riggeren we de boot op voor een eerste stukje varen. Instappen in de boot doe je niet vanaf de kade maar sta je in het water. Na vorig jaar zijn we dat gewend en het verloopt soepel. Er is toch wat wind dus varen we in woelig water, na 15 km houden we het deze eerste training voor gezien.
De dag erop, na een goede nachtrust, beginnen we de ochtend met een training van 22 km waarbij we het parcours verkennen. Het is breed water, maar er zitten twee knikken in en na de eerste knik vaar je vlak langs waterski hellingen en allerlei boeien. Daar wil je niet met je skiffje tegenaan varen.
Op vrijdagavond eten we met de hele groep gezamenlijk een pasta maaltijd. Ook de laatste Nederlandse deelnemers zijn dan gearriveerd. Je ziet bij de andere deelnemers, wat je zelf ook merkt, dat naarmate de wedstrijd nadert de spanning toeneemt.
Als we op donderdag, twee dagen voor de start naar Klagenfurth rijden, om daar koffie te gaan drinken en de finish locatie alvast te bekijken, ontdekt Katriene dat ze niet meer op de startlijst voorkomt. Het zal toch niet: 1000 km rijden en na de vele trainingen, een administratieve fout?
We gaan direct door naar het prachtige verenigingsgebouw van Ruderverein Albatros. Daar stapt net een oudere man op de fiets en vraagt in het voorbijgaan wat we zoeken. Hij schrikt want de online lijst is maatgevend. Deze man kent de beheerde van de online lijst en het blijkt dat de verkeerde deelnemer van de lijst verwijderd is. Binnen een kwartier wordt de fout hersteld en staat Katriene weer op de startlijst.
280 Skiffeurs worden zaterdag 7 oktober gestart voor de 16 kilometer wedstrijd: Rose vom Worthersee. De start is in Velden en de finish ligt in Klagenfurth. We zijn met een groep van 26 Nederlandse skiffeurs. Een aantal draait al jaren mee in de top bij de Nederlandse masters en valt dan ook regelmatig in de prijzen op internationale wedstrijden.
Het meer ligt er rimpelloos bij en ook dit jaar hebben we prima roeiwater.
Hoe Katriene in 500 meter korte metten maakt met de concurrenten
Er wordt gestart in groepen van 20 tot 35 roeiers met start verschillen van 4 minuten. Het hele veld is in een uur gestart. Je lijnt je zo goed als mogelijk op tussen twee ver uit elkaar liggende startboeien en wacht op het startsignaal.Katriene zit in groep 3 met masters C en D roeisters. Ik sta nog langs de kant als de groep wordt gestart. Katriene ligt aan de zijde waar wij zicht op hebben en ik herken haar roeistijl. Enkele dames zijn er in een hoog tempo van doorgegaan en hebben snel een voorsprong van zo’n 50 meter genomen. Maar ze zijn niet bestand tegen de rake klappen waarmee Katriene het water geselt. Na 200 meter is ze de koploper bijna genaderd en na 500 meter is het een voorsprong gewordne. En dan moet ze nog 15,5 km.
Als ik in de boot stap om naar de start op te roeien besef ik dat de beker voor haar zo goed als zeker binnen is. Bij de finish blijkt dat ze maar liefst 4 minuten uitgelopen is op nummer twee in haar categorie (dames van 43 tm 50) met een tijd van 1h:15m:50s. Ze is 3,5 minuut sneller dan vorig jaar en van alle Nederlandse deelneemsters de snelste. Ze verslaat zelfs de helft van de Nederlandse mannen in tijd.
Hoe kramp te voorkomen
Vorig jaar verkrampte ik na 11 km en ook op de skiffhead afgelopen voorjaar speelde kramp mij parten. Ik heb me voorgenomen 5 minuten voor de start driekwart liter isodrank naar binnen te gieten. Hoewel dit bij de start even een klotsgevoel in de buik geeft werkt het wel. Ik heb beduidend meer power op het eind en krijg pas kramp in mijn spieren als ik stil zit na de finish.
Ook ik ben sneller dan vorig jaar en eindig met een tijd van 1h:14m:26s . Niet snel genoeg om eerste te worden, dat is de man uit Istanboel die al jaren op rij met ruime voorsprong wint (1:08:44).
Na de finish kom ik een uitgelaten Katriene tegen op de wal. Alle spanning is weg en een tevreden gevoel overheerst. Dit geldt ook voor de andere Nederlandse deelnemers. Eerst de boten weer opladen en dan is het tijd voor een biertje.
De wedstrijd wordt zaterdagavond afgesloten met een gezamenlijk diner. De winnaars trakteren dan op wijn en dus is Katriene voor het tweede jaar op rij de klos. Er wordt geproost op de winnaars, de organisatoren en uiteraard op alle deelnemers.
De dag erop vertrekken de botenwagens alweer vroeg. Wij doen het rustig aan en maken een tussenstop in Nürnberg waar we op een middeleeuws plein de drie chauffeurs van de tweede botenwagen ontmoeten. Na een gezellige maaltijd waarin de wedstrijd uitgebreid wordt besproken, rijden we rustig zonder files naar huis om rond 3 uur aan te komen in Tilburg. Dinsdagavond de boten ophalen en dan is het weer trainen voor het volgende avontuur in Turijn, waar we begin november de Silver Skiff gaan varen.
Wil je meer weten over internationale skiffwedstrijden en of trainen neem contact op met Katriene of Joost.
