Op avontuur met Marijke, Inge, Maureen en Corien.
Elk jaar organiseert Roeivereniging Alphen de Pinkster Groene Hart en Meije gastentoertocht. Dit evenement is een must voor roeiers die de schoonheid van het Groene Hart willen ervaren.
Toen ik in de nieuwsbrief van TOR over deze toertocht las, was ik meteen enthousiast. Het leek me geweldig en 33 kilometer dat is net iets meer dan twee keer heen en weer naar Haghorst, dacht ik. Dat bleek wat naïef te zijn, maar daarover later meer.
Hieronder mijn ervaring van dit jaar.
Sinds september ben ik begonnen met S1 en nu met S2. Door een blessure, was er een plaatsje vrij en kon ik mee met Marijke, Inge, Maureen en Corien, stuk voor stuk ervaren roeisters. Om half 8 vertrokken we richting Roeivereniging Alphen. Onderweg checkten we regelmatig Buienradar: een lichte miezerbui rond de lunch was de verwachting.
Bij aankomst kregen we een houten C4-boot toegewezen. Na 3 kilometer roeien op het Aarkanaal, draaiden we de Damsche Rijn op en namen de afslag naar de Ziende Vaart. We roeiden door tot de Ziende Sluis en vervolgens de Meije op, een riviertje met 36 lage bruggetjes. Dit vergde het nodige slippen en vallen, een goede workout voor de buikspieren!
We roeiden langs prachtige waterlelies, gele plomp en irissen. Ik genoot en voelde me steeds meer in de flow met de roeislagen. De feedback die ik kreeg over mijn houding, kon ik direct toepassen, daar had ik de hele dag voor.
Na de lunch stapten we weer in de boot. Het weer was nog steeds prachtig en we roeiden ontspannen over de Nieuwkoopse Plas, al pratend over de nieuwe, oude en lelijke villa’s aan de waterkant. Opeens begon de lucht te betrekken en donkere wolken naderden snel.
Bij Restaurant Tijsterman legden we aan om iets te drinken en om Buienradar raadplegen… wederom! Gelukkig dreven de onweersbuien de andere kant op… We roeiden verder richting een smal bruggetje naar de Zuideinderplas. Daar stak de wind plotseling hard op. Met veel kracht roeiden we door de golven de plas over. De wind nam af in de gemeentevaart, maar het begon te regenen en we hoorden het onweer naderen.
De laatste etappe van 5 kilometer bleek een uitdaging. Het regende hard en het onweer kwam steeds dichterbij. We roeiden in hoog tempo door, en terwijl het onweer over ons trok, zagen we een blikseminslag een paar kilometer verderop. Die laatste kilometers voelden eindeloos, maar bij de vereniging werden we snel geholpen met de boot en onze spullen.
Na een warme douche, thee, een heerlijke BBQ met hamburgers en saté, kwamen we weer bij.
Tijdens een tocht van 33 kilometers zijn er uiteraard veel leermomenten, zoals:
- Zorg altijd voor kleding voor alle weersomstandigheden. Ik had alleen een hoody meegenomen, dat is niet voldoende. Een droogtas is dan onmisbaar.
- Een toertocht is meer dan het aantal kilometers; deze tocht is niet te vergelijken met onze roeibaan.
- En ten slotte, voldoende ervaring in de boot is essentieel voor een veilig en zelfverzekerd gevoel.
- Oh, en ik kan nu heel goed slippen en vallen!
