Hiep hoi, wij zijn de TORtilly’s. Een fitte en fanatieke vijfling van 4 roei-rookies en een veteraan. Op 21 september hebben wij voor het eerst een buitenbaanse wedstrijd gevaren: De Willemsregatta. Een 3500m race vergelijkbaar met onze BBB’s. Maar dan langs een N-weg met de finish net voor het mooie Den Bosch. Maar goed, wedstrijdroeien doen we niet voor het uitzicht!
Volledig verzorgd werd onze boot in goed gezelschap van 4 ander boten door Robert-Paul naar Den Bosch gereden alwaar we als de traagste riggeraars ooit de boot weer optogen voor onze eerste race op vreemd water. Nat was het wel! Eerst de regen, en toen ook nog de Zuid-Willemsvaart! Onder de bezwering van onze stuur Hetty den Boef startten we in de laatste race, van de laatste heat en bij de eerste halen was al wel duidelijk dat we onze eigen race moesten varen, de dames naast ons leken stil te staan.
Een winderige race met een goed getrainde ploeg. We voelden ons sterk en trap na trap, haal na haal verloren we de tegenstanders steeds verder uit het oog.
En toen was het stil, alleen het geluid van de riemen in de dollen, alleen het klotsen van het water en niet te missen het rustgevende geluid van de aangrenzende snelweg.
Na 2800m, toen we allemaal in de tunnel van hard-gaan verdwenen waren hoorden we het geschal vanaf het vlot. Allez TOR! Nog 600 meter! Op je tandvlees! Onder de laatste brug door, nog 450 meter meter! De voor ons gestartte TOR ploeg schreeuwden en dwongen ons nog leger te gaan. Nog 300meter, 100meter, waar blijft die toeter?!
Dat gevoel van extase als die toeter dan klinkt, maar niets meer over om onze handen omhoog te doen ter viering van het behalen van een sterke race (lees! altijd onverstandig de handen om hoog te doen, tenzij je meedoet aan de tienkamp van Brigitte, dan mag het). Dus niks vieren, alleen maar uithijgen, ronden, klapjes op, houd de boot. En daar; 6 minuten en 13 seconden na ons, kwam onze tegenstander binnen.
Eenmaal aan wal zagen ons omringd door alle aanwezige TOR ploegen. Na wat complimenten in ontvangst te hebben genomen drong het langzaam tot ons door. Eerste van C-boten. En! Blik in de vorm van een heuse medaille. Wij trots, iedereen blij. En dat je dan bij terugkomst op TOR de boot helemaal opgeriggerd klaar vind om door ons alleen nog maar in de stelling getild te hoeven worden, dat is ook een hele grote beloning. Dank je wel daarvoor!
Dank je wel voor alle hulp, de fijne voorgekauwde wedstrijdplanning, de afriggerles, het transport, het kundige sturen, de samenhorigheid, de organisatie en het collectieve TOR gevoel. Op naar de volgende race. Moeie groet van de TORtilly’s
PS
Heb je S1 of S2 gedaan? Gaat je hart sneller kloppen van een beetje wedstrijdspanning? Vorm dan een ploegje van 4 of 5 en schrijf je in voor tourtochten en wedstrijden (c-boot) want los van het resultaat is de samenhorigheid, het uitje, het samen zijn met andere TOR ploegen; kortom de collectieve energie er een om mee te maken!
